اولین گذرنامه ثبت شده در تاریخ مربوط به ۴۵۰ سال پیش از میلاد مسیح و در کتاب مقدس یهودیان است. بنا بر عهد عتیق (تورات) نحمیا از یهودیان شناخته شده، که در کاخ شوش مباشر اردشیر یکم هخامنشی بود، برای سفر به یهودیه از اردشیر یکم نامهای دریافت میکند تا تضمینی برای به سلامت عبور کردن از اراضی تحت سلطه دیگر فرمانروایان باشد.
تصویری از یک گذرنامه ایرانی قدیمی
اما گذرنامه بهمعنای امروزی آن، در اواخر قرن نوزدهم میلادی به وجود آمد؛ تعدادی از کشورها از جمله امپراتوری بریتانیا برای تسهیل سفر شهروندان خود در قلمروشان، گذرنامهای ایجاد کردند که تنها یک برگ داشت.
نوشته صفحه آخر گذرنامه آمریکایی
ابن روند ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۹۲۰ میلادی نخستین پیماننامه جهانی در رابطه با استفاده از گذرنامه در سطح بینالمللی مورد توافق اعضای جامعه ملل قرار گرفت و طبق مصوبه قرار بر این شد تا اطلاعات تمام گذرنامهها به زبان فرانسوی (که زبان دیپلماتیک آن دوره بود) ثبت شود.
امروزه، تمام گذرنامهها علاوه بر زبان رسمی کشور مرجع صدور بهصورت PASSPORT، PASSEPORT یا PASAPORTE روی جلد آنها نامگذاری میشوند و اطلاعات داخل آنها نیز غیر از زبان محلی، حداقل باید به یکی از زبانهای انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی درج شده باشد.
جالب است بدانید که در قدیم به پاسپورت «تَذکَره مُرور» گفته میشد.
اولین گذرنامه ثبت شده در تاریخ مربوط به ۴۵۰ سال پیش از میلاد مسیح و در کتاب مقدس یهودیان است. بنا بر عهد عتیق (تورات) نحمیا از یهودیان شناخته شده، که در کاخ شوش مباشر اردشیر یکم هخامنشی بود، برای سفر به یهودیه از اردشیر یکم نامهای دریافت میکند تا تضمینی برای به سلامت عبور کردن از اراضی تحت سلطه دیگر فرمانروایان باشد.
تصویری از یک گذرنامه ایرانی قدیمی
اما گذرنامه بهمعنای امروزی آن، در اواخر قرن نوزدهم میلادی به وجود آمد؛ تعدادی از کشورها از جمله امپراتوری بریتانیا برای تسهیل سفر شهروندان خود در قلمروشان، گذرنامهای ایجاد کردند که تنها یک برگ داشت.
نوشته صفحه آخر گذرنامه آمریکایی
ابن روند ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۹۲۰ میلادی نخستین پیماننامه جهانی در رابطه با استفاده از گذرنامه در سطح بینالمللی مورد توافق اعضای جامعه ملل قرار گرفت و طبق مصوبه قرار بر این شد تا اطلاعات تمام گذرنامهها به زبان فرانسوی (که زبان دیپلماتیک آن دوره بود) ثبت شود.
امروزه، تمام گذرنامهها علاوه بر زبان رسمی کشور مرجع صدور بهصورت PASSPORT، PASSEPORT یا PASAPORTE روی جلد آنها نامگذاری میشوند و اطلاعات داخل آنها نیز غیر از زبان محلی، حداقل باید به یکی از زبانهای انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی درج شده باشد.
جالب است بدانید که در قدیم به پاسپورت «تَذکَره مُرور» گفته میشد.